Original publishing date: Nov 25, 2021
This blog is written by Martine Veldhuizen. For the English version see below. Orginally posted on DUB.
Waarom getuigen onze UU-profielpagina’s alleen maar van onze successen? Waarom delen we niet openlijk onze mislukkingen? Volgens docent-onderzoeker Martine Veldhuizen kan een cv of failure ook een goede indicator zijn voor het oplossen van complexe sociale problemen.
Laten we afspreken dat dit je laatste trompetles is. Dat is beter voor ons allebei,’ zei de muziekleraar tegen haar leerling na vijf jaar van schelle toonladders en talloze mislukte uitvoeringen van de Radetzkymars. Falen, door het ijs zakken, keihard onderuitgaan. Vaak kan het jaren duren voor ik niet meer een rotgevoel krijg bij het terughalen van dit soort momenten in mijn academisch bestaan. Ik weet nog hoe teleurgesteld ik was toen ik zakte voor het tentamen generatieve taalkunde, toen mijn Rubicon-aanvraag werd afgewezen, toen ik tweede werd in de race voor een baan als universitair docent. Zelfs bij het schrijven voel ik schroom – zal ik toch die backspaceknop gebruiken?
Waarom getuigen onze UU-profielpagina’s alleen maar van onze successen? Waarom delen we niet openlijk onze mislukkingen? Een tijdje geleden las ik een cv of failure van een collega die deze prominent op zijn LinkedIn-pagina had geplaatst. Onder ‘hobby’s’ had hij de trompet-anekdote vermeld. Mijn schouders ontspanden zich, ik ging wat rustiger en dieper ademhalen. Juist omdat ik bezig was met het schrijven van een ronkende narrative cv voor een onderzoeksbeurs, bood deze cv een aangenaam tegenwicht. Ik snakte ik naar wat realiteitszin, een dosis nederigheid in mijn gephotoshopte academisch leven.
Onlangs is er een hoopvol begin gemaakt in het Centre for Unusual Collaborations (CUCo). Dit is een Fawlty Towers-achtige naam voor een samenwerking tussen de jonge academies van de TU Eindhoven, Wageningen University & Research, UMC en Universiteit Utrecht en onderdeel van de Alliantie tussen deze universiteiten. Ik ben daar als medeoprichter en bestuurslid bij betrokken. We financieren onderzoekers die nogal ongewone interdisciplinaire samenwerkingen aangaan. Binnenkort zal iedere onderzoeker die een aanvraag indient een cv of failure aanleveren.
Een cv of failure kan minstens zo’n goede voorspeller zijn voor het vinden van oplossingen voor complexe sociale problemen als een reguliere cv. Daarvoor moet je immers durven om ver voorbij je eigen discipline te kijken. Naast ‘is een project feasible’ is de vraag ‘is een project fallibe?’ cruciaal. Daarin ontdek je van die ‘and now for something completely different’-wetenschappers. Cv’s of failure zeggen ietsover vasthoudendheid, veerkracht, en durf om iets nieuws te beginnen. Wij falen. En daarmee komen we verder.
‘Let’s agree that this is your last trumpet lesson. That is better for both of us’, said the music teacher to her student after five years of false music notes and countless failed attempts to perform the Radetzky March. Failing, falling short, underachieving. It has taken me years to stop feeling the negative emotions that surround similar events in my own academic career. I remember how disappointed I was when I failed my generative linguistics exam, when my application for a Rubicon grant was rejected and when I was only the second choice for an assistant professor position. Even while I am writing this I feel hesitant – should I use that backspace button?
Why do our Utrecht University profile pages only highlight our successes? Why do we not openly share our failures? A while ago I read the CV of failure from my Utrecht Young Academy colleague Dr. Scott Douglas, who shared it prominently on his LinkedIn page. Under ‘hobbies’ he had mentioned the trumpet anecdote. My shoulders relaxed, my breath became calmer and deeper. Especially because I was writing a glowing narrative CV for a research grant, this CV of failure offered a comfortable counterbalance. I yearned for a sense of reality, a portion of dignity in my photoshopped academic life.
Recently, we have made a promising start to address this imbalance in the Centre for Unusual Collaborations (CUCo). As a co-founder, the Utrecht Young Academy helps to financially support researchers who engage in unusual interdisciplinary collaborations. Soon, every researcher that applies for a grant through this scheme will also have to include a CV of failure. These CVs help to show us how effective a researcher is at finding solutions for complex problems. After all, it requires us to look past our own disciplines. To ask the question, ‘not only is my project feasible but is it also fallible?’. This is a crucial part of research as CVs of failure demonstrate tenacity, resilience, and daring to start something new. Through these CVs, we can find the ‘now for something completely different’ scientists and scholars that will develop the exciting new ideas of the future. Sometimes we fail, that is how we advance.